کاغذِ عکّاسی پیش از فرورفتن در ظرفِ ظهور. ناپیدا در آن حضور دارد؛ ناپدیدِ پدید. فُرمِ تنیده‌شده در بافتِ ... ادامه مطلب

       بادِ سرد را بر شقیقه‌های عرق‌کرده‌ام حس می‌کردم، و آن‌چنان از درون می‌لرزیدم که گویی ویران می‌شدم. خیابان شب ... ادامه مطلب

         وقتی‌که بچّه بودم از مردم انتظاری داشتم که نمی‌توانستند برآورده کنند ـ دوستیِ مداوم، عاطفه‌ی همیشگی.    حال آموخته‌ام انتظاری ... ادامه مطلب

        دستی   دو دست   دو دستِ کوچک   که دست نمی‌زنند به چیزی   غیرِ سایه   غیرِ برف   غیرِ آتش     لبی   دو ... ادامه مطلب

         ... داستایفسکی نخستین نویسنده‌ی روسی‌ست که پدیده‌ی کلان‌شهری را توصیف می‌کند. وقتی قهرمانِ پوشکین با سورتمه به کنارِ رودخانه‌ی ... ادامه مطلب

       ... بهترین دوستِ دنیاست این دوست‌جان که همیشه دوست‌جان بوده و دوست‌جان مانده و دوست‌جان هم خواهد ماند و ... ادامه مطلب

         به درون بنگر، و زندگی، تو گویی، به‌هیچ‌وجه، «همین‌طور» نمی‌مانَد. لحظه‌ای یک ذهنِ معمولی را در یک روزِ معمولی ... ادامه مطلب

       عنوان‌بندیِ اوّلِ فیلم عطرِ ایوون، ساخته‌ی پاتریس لوکُنت. هم نامِ رمان (ویلای دل‌گیر) و نویسنده (پاتریک مودیانو) را نوشته‌اند، ... ادامه مطلب

        تنهایی تلفنی‌ست که زنگ می‌زند مُدام   صدای غریبه‌ای‌ست که سراغِ دیگری را می‌گیرد از من   یک‌شنبه‌ی سوت‌وکوری‌ست که آسمانِ ... ادامه مطلب

     ... شرطِ عاشقی این نیست که تو، حتماً، دیگری را به‌اندازه‌ی خودت، یا حتّا بیش‌تر، دوست داشته باشی. این‌گونه ... ادامه مطلب

       ... این مهتابیِ خانه‌ای‌ست که دوستش می‌داری و یک صندلی همیشه گوشه‌ی دنجِ این مهتابی هست که شبیه صندلی‌های ... ادامه مطلب

        وقتی برگردی   اگر برگردی   اگر برنگشته باشی تا حالا   می‌بینی جایت خالی‌ست     می‌بینی سلام می‌کنی   مثلِ همیشه   امّا سلامِ ... ادامه مطلب

       خورشید سرِ رفتن ندارد. همچنان سرسخت آن‌جا درونِ اتاق است. ساعت چند است؟ ساعت هرچه باشد من، مسلّماً، زمانی ... ادامه مطلب

      می‌پرسی تنهایی؟     تنهایم   تنها   مثلِ هواپیمایی که گیج می‌زند آن بالا   وصل نمی‌شود تماسش با برجِ مراقبت   مثلِ هواپیمایی ... ادامه مطلب

       چنین نیست که کسی بتواند امیدوار باشد با نوشتن غمش را تسکین دهد. کسی نمی‌تواند خود را فریب دهد ... ادامه مطلب

     اینک داریم همانی می‌شویم که هرگز آرزو نکرده‌ایم؛ یعنی پیر. هرگز نه آرزوی پیری کرده‌ایم و نه انتظارش را ... ادامه مطلب

    ـ سردبیر: محمّد قوچانی ـ   در سوّمین شماره‌ی تجربه می‌خوانید تکنیکِ کودتا: پرونده‌ای درباره‌ی وضعیتِ نویسندگان و روشنفکران بعد از کودتای بیست‌وهشتِ ... ادامه مطلب

       در زندگی روزهایی هست که فکر می‌کنی شبیه روزهای دیگر است و آفتابْ همان آفتابِ روزهای دیگر است و ... ادامه مطلب

       جو رایت اهلِ خطرکردن است؛ اگر خطرکردن این باشد که در سی‌وسه سالگی اوّلین قدمش را در سینما با ... ادامه مطلب

     ... به دردش احتیاج داشت... درد درِ دنیایی را به رویش باز کرده بود که پیش‌تر نمی‌شناخت. درد یا ... ادامه مطلب

  ... امّا ظرفیتِ جسم تا اندازه‌ای‌ست. و از این مظروف گریزی نیست.   از داستانِ پلنگ نوشته‌ی هرمز شهدادی، کتابِ یک قصّه‌ی ... ادامه مطلب

    عیشی‌ست مرا با تو؛ چونان‌که نیندیشی حالی‌ست مرا با تو؛ چونان‌که نپنداری منوچهریِ دامغانی

  تنِ تو گُلی‌ست در راه گُلی که پژمرده می‌شود روزی گُلی که شکوفه می‌کند روزی   صبحْ دل‌تنگِ قدم‌های توست بیدار که می‌شوی سرشار می‌شود از خواستن تن‌ات   زیباست باران سرشار می‌شود از چشمه‌های ... ادامه مطلب