پست های ارسال شده در اسفند سال 1390

    جای دوری نرفته‌اند مُرده‌ها مانده‌اند همین‌جا و در سکوت تماشا می‌کنند ما را هر قدمی که برمی‌داریم برمی‌دارند و هر غذایی که می‌خوریم می‌خورند و هر جمله‌ای که ... ادامه مطلب

       ... شکست می‌خورم در نابود کردنِ خودم، نمی‌توانم این کار را بکنم. منعی کهن‌سال به‌هرحال هنوز دخیل است ــ ... ادامه مطلب

    ... ادبیات به دنیایی که بشر می‌سازد تعلّق دارد، نه بدان که مشاهده می‌کند؛ به عبارتِ دیگر، متعلّق به خانه‌ای‌ست ... ادامه مطلب

      ـ سردبیر: محمّد قوچانی ـ دویست‌ و پنجاه‌وشش صفحه . این شماره شش هزار تومان [کاغذِ شماره‌ی تازه، صرفاً، نازک‌تر از ... ادامه مطلب

       ... یکی از شب‌های خستگی‌ست که باید نشست گوشه‌‌ای که جای دنجی باشد و نور کم باشد و لیوانِ ... ادامه مطلب

    در زندگی روزهایی هست که زندگی می‌شود کار و کار می‌شود زندگی.

       همه‌چیز می‌گریزد از من. زندگی‌. خاطره‌ها. خواب‌وخیال‌ها. خودم. آدمِ دیگری‌ می‌شوم وقتی خودم را می‌بینم. آدمِ دیگری می‌شوم وقتی ... ادامه مطلب

  توجّه: بخش‌هایی از داستانِ فیلم در یادداشت لو می‌رود. مراقب باشید!    حکایتِ ستاره/ بازیگری که سینمای صامت را خوش می‌دارد ... ادامه مطلب

    ـ سردبیر: محمّد قوچانی ـ دویست صفحه، پنج هزار تومان [کاغذِ شماره‌ی تازه، صرفاً، نازک‌تر از کاغذِ شماره‌های قبل است]  در نهمین ... ادامه مطلب

       سیاه‌نمایی، انگار، هنوز مهم‌ترین اتّهامِ سینمای فرهادی است؛ وارونه‌ جلوه‌دادنِ حقیقتی (یا حقایقی) که پیشِ روی همه‌ی تماشاگران است؛ ... ادامه مطلب

         نکته‌ی اساسیِ خدای کُشتار، انگار، همان وحشی‌گریِ مُدرنی‌ست که زیرِ ظاهری انسانی و ای‌بسا شوخ و مهربان و دوست‌داشتنی ... ادامه مطلب

       ... در شهرِ همیشه ساکتی مثلِ وین که برف پیوسته در حالِ باریدن است، آدم خیلی ‌زود معنای سکوت ... ادامه مطلب