چه روزِ آرامی                                   میز خالی‌ست                                   همه‌چیز همان است که باید باشد                              دست‌هایم را توی جیب کرده‌ام                             باید از کسی ممنون باشم؟                                           ترجمه‌ی محسن آزرم عکس، قطعاً، ... ادامه مطلب

    شب می‌رسد از راه مثلِ پیرمردِ غمگینی که سال‌ها پیش از این شهر رفت چمدانش پُر از لبا‌س‌های کهنه‌ی زنی بود زنی که در ... ادامه مطلب

    از رمق افتاده‌اند و جان ندارند کرم‌ها سال‌ها‌ست که این‌ چوب‌ها را می‌جَوند و بعد لم می‌دهند گوشه‌ای و گوش‌ می‌کنند به صدای ... ادامه مطلب

       همه‌چیز می‌گریزد از من. زندگی‌. خاطره‌ها. خواب‌وخیال‌ها. خودم. آدمِ دیگری‌ می‌شوم وقتی خودم را می‌بینم. آدمِ دیگری می‌شوم وقتی ... ادامه مطلب

       دلِ من تنگ می‌شود برای آشناها. برای آن‌ها که می‌شناسم. دلِ من تنگ می‌شود برای غریبه‌ها. برای آن‌ها که ... ادامه مطلب

      می‌پرسی تنهایی؟     تنهایم   تنها   مثلِ هواپیمایی که گیج می‌زند آن بالا   وصل نمی‌شود تماسش با برجِ مراقبت   مثلِ هواپیمایی ... ادامه مطلب

       بلدی چیزی اضافه کنی به این دنیا؟    بلدی شاخه‌‌ای درخت ببافی از الیافِ کلمات؟    بلدی دست‌ها را ببری بالا ... ادامه مطلب

١٠ شعر را با تو قسمت می‌کنم چنان‌که روزنامه‌ی صبح را و فنجانِ قهوه را و تکّه‌ی کرواسان را. زبان را با تو دو قسمت ... ادامه مطلب

... همیشه در خاطر داشته‌ام که «[در] جستجو[ی زمان از دست رفته]» اثر پیچیده‌ای‌ست و پیچیدگی‌اش ذاتی و ضروری‌ست. بنابراین، ... ادامه مطلب