آرام و غمین در برابرم ایستاده است و سایه‌های شعله‌ها، بر چهره‌اش در گذرند. این موجود دراز لاغر خمیده. با ... ادامه مطلب

هیچ نمی‌گوید. می‌گویم:   «من می‌ترسم.»   همه‌جا دارد تاریک می‌شود. ما هم‌چنان در اتاغ محقر میهمان‌خانه نشسته‌ییم. علی‌قلی، در خود می‌اندیشد. حالِ چهره‌اش ... ادامه مطلب